कळले मलाच नाही....

कळले मलाच नाही,
मी गुंतले तुझ्यात केव्हा.

स्वप्नात तुझ्या वेगाने,
मग मन रमले केव्हा?

तू प्याला मद्याचा...
 मी प्राशन केला केव्हा?

अन रसिक होऊन तुला
 गाण्यात गायले केव्हा?

मदमस्त तुझ्या धुंदीत ,
फिरले जग जेव्हा-जेव्हा,

देश्यात आढळले  मजला, मीच..
नक्षत्रांच्या तेव्हा- तेव्हा.

पुन्हा कर तू पसारा दोषांचा...

का तुला मी दोष देऊ?
नशिबालाच मी कोसते.


उमगते  जेव्हा कि.. मी एकटीच...
तेव्हा तारे मग मोजते.


बेधुंद तुझ्या प्रेमात,
ठेच  लागताच मग  बावरते


कुणीच नसते हे व्यक्त कराया,
 मलाच  मग मी सावरते.


बेफिकीर,निडर होऊन तेव्हा, 
निराशेला मग डावलते.


पुन्हा कर तू पसारा दोषांचा,
अन चल पुन्हा-पुन्हा मी आवरते.

जिद्द आहे मनत अजुनही,
आकाश्याला गवसनी घालण्याची.
तुट्ले नाही मी,
आहे पक्क्या निर्धराची.




उठून पुन्हा-पुन्हा.. पंख जरी कापलेस माझे,
मनी असते सदैव ईच्छा..तरिही.. झेप घेण्याची.
फुकट शब्द बोलत नाही....
ताकद आहे सिद्ध करण्याची....




वाटत  नसले खरे तर..
अजमावून पहा....दिसेलच
फिनिक्स इतकिच ताकद आहे...माझ्यात
स्वप्न खर करायची...

विश्वास या शब्दावर ...
विश्वास रहिला नाही आता जरा..
ज्याने दिलासा दयावा,
तोच छळतोय खरा.