"ऑटम" …. पानगळतीचा ऋतू… कधीचा नुसता डोक्यात भुंग्यासारखा घुसलाय. हसताय काय?साधा सुधा नाही हं
… बाहेर पडलं कि या बहरलेल्या मनमोहक वृक्षांकडे बघून तर तो सारखा मी काहीतरी व्यक्त करायचं ठेवलाय त्याबद्दल असा सारखा हिशोब काढत असतो. तसा त्याला संपून अगदीच काही वेळ नाही झाला असे मला वाटत असते….अगदी तो पुन्हा यायची वेळ येईपर्यंत…. म्हणजे कदाचित हा ऋतू आपल्याला जाम आवडतो असाच आहे बहुदा. याच्या नुसत्या नावानेही आपल्या डोक्यात सळसळ होते… अन गळून पडलेली ती लाल,पिवळी पानं ढिगाढिगाने हजर होतात . तरी मी कित्ती टाळलं होतं मला त्याला लिहीत बसायचं नाही पण… आता अगदीच राहवत नाही. एकदाची त्यालाही मुक्ती द्यायला पाहिजे नाही का?हो … नाही पण अख्खा मोसम हि कसली डोलतं असतात वृक्षावर.आणि जातांना धरतीला अस्तित्वाने सौंदर्य त्यागून जाणं म्हणजे महानतेची सीमाच नाही का?पण ती वाळकी पानं आणि रिक्त सुकेलेल्या फांदीचे एकटेपण पाहून वाईटही वाटते अन नव्या बहरची चाहूलही. कसली गंमत नाही का?खेद तोही आल्हाददायी पानगळतीचा आणि हुरहूर,प्रसन्नता,चाहूल नव्या पालवीची... नव्या सुरवातीची,भरभराटीची. असोत…. पण मानवाचे आयुष्य देखील असेच नाही का?जन्म,पालवी,उत्साह ,भरभराट अन पुन्हा पानगळती… "आम्ही चालतो आमच्या गावा आमचा रामराम घ्यावा". नाही जास्त गंभीर नका होऊ.ते आपला हा 'ऑटम ' ह्याच संदर्भाची जाणीव करून देण्यास पाठलाग करीत होता बहुदा माझा म्हणून म्हटला एकदाचं व्यक्त करावं म्हणजे मुक्ती त्यालाही अन मला समाधान त्याला 'ती' दिल्याची. पण त्या अव्यक्त,संमिश्र भावना या सुखद आहेत मलातरी. तुम्हालाही बहुदा तश्याच असतील हो ना ?
… बाहेर पडलं कि या बहरलेल्या मनमोहक वृक्षांकडे बघून तर तो सारखा मी काहीतरी व्यक्त करायचं ठेवलाय त्याबद्दल असा सारखा हिशोब काढत असतो. तसा त्याला संपून अगदीच काही वेळ नाही झाला असे मला वाटत असते….अगदी तो पुन्हा यायची वेळ येईपर्यंत…. म्हणजे कदाचित हा ऋतू आपल्याला जाम आवडतो असाच आहे बहुदा. याच्या नुसत्या नावानेही आपल्या डोक्यात सळसळ होते… अन गळून पडलेली ती लाल,पिवळी पानं ढिगाढिगाने हजर होतात . तरी मी कित्ती टाळलं होतं मला त्याला लिहीत बसायचं नाही पण… आता अगदीच राहवत नाही. एकदाची त्यालाही मुक्ती द्यायला पाहिजे नाही का?हो … नाही पण अख्खा मोसम हि कसली डोलतं असतात वृक्षावर.आणि जातांना धरतीला अस्तित्वाने सौंदर्य त्यागून जाणं म्हणजे महानतेची सीमाच नाही का?पण ती वाळकी पानं आणि रिक्त सुकेलेल्या फांदीचे एकटेपण पाहून वाईटही वाटते अन नव्या बहरची चाहूलही. कसली गंमत नाही का?खेद तोही आल्हाददायी पानगळतीचा आणि हुरहूर,प्रसन्नता,चाहूल नव्या पालवीची... नव्या सुरवातीची,भरभराटीची. असोत…. पण मानवाचे आयुष्य देखील असेच नाही का?जन्म,पालवी,उत्साह ,भरभराट अन पुन्हा पानगळती… "आम्ही चालतो आमच्या गावा आमचा रामराम घ्यावा". नाही जास्त गंभीर नका होऊ.ते आपला हा 'ऑटम ' ह्याच संदर्भाची जाणीव करून देण्यास पाठलाग करीत होता बहुदा माझा म्हणून म्हटला एकदाचं व्यक्त करावं म्हणजे मुक्ती त्यालाही अन मला समाधान त्याला 'ती' दिल्याची. पण त्या अव्यक्त,संमिश्र भावना या सुखद आहेत मलातरी. तुम्हालाही बहुदा तश्याच असतील हो ना ?
