ढगं

माझ्या डोळ्यातील पाऊस

तुला खूप-खूप आवडतो...जेव्हा..

 बरसणारा ढग मात्र..

हमसून-हमसून..वेडा होतो तेव्हा

आयुष्यभर..वाऱ्यासारखी..

जिथे तिथे...प्रेम शोधात बसलेली ती.

बेभान...थकलेली..रिकाम्या हातानी..

गर्दीच्या जगात फिरतेच आहे.

समुद्राच्या पाण्याशी खेळतांना लाटांनाही,

साकडे घालणाऱ्या..तीच..सावळ रूप..बेचैन होऊन,

अस्वस्थतेनं किनाऱ्यावर फिरतांना,

ओसाड मनाच्या कप्प्याला कुरवाळतांना,

दूरवर...वाटेला आशेने नजर लावून बसलेली..ती...

छोटीशीच बाहुली..आपल्याला हव्या असलेल्या..त्या प्रेमाच्या शोधात...

अधिरतेत...एकटीच...तारुण्यातही...या आशेने..

कि कधीतरी कदाचित कुणीतरी समजून घेईल..

मनस्तापाचे..झरे तेव्हा वाहणार नाही..

तोपर्यंत असच आपलं..एकटपण..नकोसं...

त्रासदायक...अर्थहीन..वाटणारं..

घाबरायचं ठरवला कि..वादळ 

आपली हाडाच मोडतं.

त्याला रोखठोक उत्तर दिलं कि

आपल्यापासून चार हात दूर पळतं.

अचानक वादळ बनून येणाऱ्या सवालांना..

आजकाल मी..घाबरायचंच सोडलंय.

सुनामी असो कि मग भीष्मप्रश्न..

त्यांनाच मग मी नमावायचं ठरवलय.