नजर हटली,
हौस फिटली.
क्षणभर तरी..
धुंदी तुटली.
रोखून धरलेली नजर,
हळूच डोळ्याने पापणी मिटली.
इतकं कसं हरवून जाणं?
बुब्बुळात चित्र कोरून ठेवणं?
स्वप्न अशीच असतात सारी,
पाहत पाहत रमून राहणं.
एक डोंगर दुरवर असतो,
जो फक्त आपल्याला दिसतो .
इतर कुणालाही दिसत नाही,
क्षणभर आपणही फसतो.
रोखून धरावा श्वास अणि
वल्ह्वावे वल्हे जीव एकवटून .
धाड़सचे काही क्षणच टाकतात.
अक्खे जीवन पालटवून.
