भुरभूर पाणी पावसाचे..
अंगावर घेऊन..
हुरहूर लागली मनी..
अंग गेले शहारून..
गेले दूर घेऊन..थोड्या गारा डब्ब्यात..
अन टाकल्या हळूच त्यांना मनातून पोटात..
गोलगोल राणी करून थोडी झिंगले त्याच्यात
चित्ती रूप त्याचे..असा तोही पावसात.
केला पाऊस साजरा..असा..
एकांती ध्यान लावून..
आणि सुकाच वरांडा माझा..
मी मात्र चिंब चिंब त्याच्यात.
Sagala scene dolyasamor ubha rahila......!! khup chhan........!!
ReplyDeleteOne must be in trans . . for a while . .
ReplyDeleteafter then . . .
when . . .
touches mother earth . . .
just being oneself ..
and finds this 'Words-Worth' . . .
Nature itself is . . .
aaall enough to magic . . .
----Just Great!